WatouDou

Wij, met WatouDou, wensen graag onze twee passies, muziek en Watou met elkaar te combineren. Het concept van Reveil leek ons dus op het lijf geschreven. Reveil wil de af-en-toe droeve sfeer en weemoed van Allerheiligen omtoveren in een warm samenzijn met een muzikale ruggensteun. Onze keuze voor Bergen was snel gemaakt. Zoals u kon horen, brengen ze een melancholische, warme sound die vaak zeer emotioneel kan aanvoelen.

Maar omdat Reveil zich niet enkel beperkt tot een optreden op een begraafplaats, besloten wij ook een verhaal te koppelen aan het concept. We contacteerden alle Watouse verenigingen om een verhaal of getuigenis te brengen onder de noemer ‘Voor Eeuwig Verenigd’. Elke vereniging heeft ongetwijfeld al te maken gehad met het verlies van één of meer leden, sympathisanten of familieleden. Dit verlies kan op ons allen een diepe indruk nalaten en soms nemen we niet voldoende tijd om hierbij stil te staan. En laat dit vandaag de boodschap zijn, die willen meegeven. Neem de tijd om stil te staan, hou vast aan mooie momenten en vooral aan elkaar. We contacteerden alle verenigingen, in de hoop hierop enkele positieve antwoorden te ontvangen. Maar de vloed van warme reacties oversteeg al onze verwachtingen. Tien verenigingen brengen vandaag een getuigenis of tekst, maar veel meer verenigingen dragen het concept een warm hart toe. Het is uiteraard niet evident om hier op het podium een getuigenis te brengen, en daarom wensen we natuurlijk ALLE Watouse verenigingen te bedanken voor hun bereidwilligheid. Laat ons dan op een dag als Allerheiligen terugdenken aan al onze geliefden in een warm en innig samenzijn met dorpsgenoten en gelijkgezinden.

Graag wensen wij nogmaals onze grootste dank uit te drukken aan alle Watouse verenigingen. Met jullie hulp maakten we van Reveil 2019 op het Grensland in Watou een onvergetelijk en uniek herdenkingsmoment.

Lees hieronder alle teksten van de verenigingen opnieuw.

Next

KVLV & Landelijke Gilde

Jef Delalleau
allerheiligen en allerzielen
zijn dagen van stilte en heimwee.
voor velen zijn het dagen
van herinnering aan leven en dood.
sterven
is iets waar we niet graag over praten.
wij zetten dat buiten het leven
en toch verloopt ook jouw leven
soms heel anders dan je verwacht
je dromen komen maar zelden uit
Je komt in een donkere tunnel terecht
waarin je geen daglicht meer ziet:
er is een stukgesprongen vriendschap
herrie met een leraar
ontgoocheling in je ouders
en het ergste is:
je voelt je helemaal alleen
met wie kun je praten ?
bij wie kun je uithuilen?
niemand schijnt je te begrijpen
je wordt bang, onzeker
hoe kom je eruit ?
dat is dood zijn:
eenzaam zijn, onzeker zijn
besta je nog wel voor iemand
je huivert
alles wordt koud en kil om je heen
spontaan komt dan de vraag
waarom leef lk ?
een vraag waarop je alleen
met je leven antwoord kunt geven
alleen de liefde is sterker
dan alle sterven
Als je mensen ontmoet
die echt van je houden
kom je weer uit die tunnel
en vind je een nieuwe horizon
vol leven
Next

Toneel Watou Westhoek

Celine Hespeel
Ik ga vandaag een feestje vieren
Ik hef vandaag toch ook een glas
Ik ben gelukkig met jouw afdruk
En dat jij ooit hier bij me was
Ik ga vandaag nog eens vertellen
Over de kracht die jij bezat
Over de vreugde die jij leefde
Over de wijsheid die jij in je had
Ik ga vandaag de dag gedenken
Een hele bijzondere geboortedag
Ik wil je niet in de leegte benoemen
Maar met jouw liefde en jouw lach
Je liet je niet door pijn afleiden
Je zat niet bij de pakken neer
Als iets niet meteen wou lukken
Probeerde je het nog een keer
Je ging jouw weg met veel ideeën
Je hielp de ander en je deed het graag
Geniet van het leven, dans en zing
Doe het niet morgen...maar vandaag!
Next

Westhoek Verbeeldt - Watou

Jan Daschot
…en het dorp zal duren……Westhoek Verbeeldt
Op de beeldbank kijkt een lange stoet van Watounaars ons aan vanuit het verleden, het verleden van ons dorp. Ze kijken net als wij soms blij, opgewekt, stuurs of angstig naar de lens en naar de onbekende toekomst. De meesten worden gered van de vergetelheid door het geduldig puzzelwerk van de vrijwilligers van Westhoek Verbeeldt samen met dorpsbewoners. Beetje bij beetje worden gezichten namen, namen worden mensen met een eigen leven, eigen verhalen....doden die levend worden en zo ons verleden vormen waar wij onze toekomst kunnen op bouwen.
Next

Tripeltrappers

Jannik Descamps
Ze zeggen…
ze zeggen zoveel
dat went
dat de tijd een helende mantel is
zoveel dat het overgaat als griep
vervaagt in het stof van de dagen
maar het blijft hangen
als mist op mijn haar
ik overwinter in verdriet
om hoe het was
had kunnen zijn
ze zeggen zoveel
of liever nog niets
en dat went nooit.
Next

Oud Leidings Bond KSA Watou

Annick Vandromme
Lieve Bart,

Toen ik je leerde kennen was je ook onmiddellijk verkocht aan dit dorp ‘Watou’. Je kreeg vele vrienden bij en was actief bij talrijke evenementen. Af en toe vertellen we nog anekdotes over de KSA tijd. Of vind ik in de bewaardoos nog foto’s zoals Kleine Markt. Mooie herinneringen die we allen blijven koesteren. Nu 27 jaar later denkt men soms : tijd heelt alle wonden maar… Tijd heelt geen wonden, tijd leert je leven met verdriet. En wachten , zeer geduldig, tot je weer schoonheid ziet. En tot die tederste herinneringen vertakt zijn, dat ze die zere plekken kunnen overgroeien. Weet Bart, loslaten doen we je niet !
Maar we houden je anders vast !
Next

Oud Leidings Bond KSA Watou

Nancy Derycke
Donderdag 22 januari 2015
Heel vroeg in de morgen, rond 20 voor 6 rinkelt mijn gsm. Op het ogenblik dat die telefoon overging wist ik het al… Het was Rik… Nancy zei hij, Regientje is er niet meer. De tranen rolden over mijn wangen… Ik hoor het hem nu nog steeds zeggen… ’t Is precies alsof het gisteren was. Dan sta je daar… en nu…?
Regientje ging zeggen… Komaan vooruit… En niet te veel wenen... Ik ben hier wel de slechtste want ik zal hier niet meer zijn… Stil staan is achteruit gaan… En het is waar… we moeten allemaal verder met ons leven…
…Maar vandaag ben ik hier gevraagd om iets te vertellen over mijn dierbaarste vriendin Regine. We hadden een zeer nauwe band met elkaar en kenden elkaar door en door. Onze verhalen aan de telefoon zijn niet meer te tellen. We wisten alles van elkaar. Onze mannen zijn de beste vrienden. ‘Akke’ met zijn ‘Makke’ zei Regine altijd. Vele jaren gingen we samen op reis, eerst zonder kinderen en later met de kids. We hadden de mooiste tijd van ons leven. Soms praten we er nog over… Iedere reis was er wel iets gebeurd… gelukkig werden soms wat foto’s genomen die nu onze mooiste souvenirs zijn. Regine ging zeggen… al wat we meemaakten kunnen ze zeker niet meer afpakken… en ze had gelijk. Waar Regine ook naar uitkeek was op weekend gaan met de KSA-oudleiding. Ieder jaar, het eerste weekend van maart, stond steeds in haar agenda… Nancy zei ze, wat staat er dit jaar op het menu?... Want je moet weten dat de keuken ons terrein was… Ik zal zelfs meer zeggen, de keuken, dat is het hart van alles. Ik zal je vertellen waarom. Iedereen kwam daar graag binnen om een babbeltje te doen… maar… ze kwamen ook graag binnen om een pintje uit de frigo te halen of een glaasje wijn te drinken. Als we geluk hadden was er soms op de weekendplaats een toogje aan de keuken gebouwd. Toen was dat uiteraard dik in orde. Toen er nog babytjes mee waren die ’s morgens in ’t bad moesten, zei Regine… steek ze maar in de wasbak in de keuken want er is daar heel wat plaats… en er zijn er zo velen gewassen in de ‘watersteen’… Toen de kinderen een beetje groter waren kwamen ze in de potten kijken wat we klaar maakten, maar eigenlijk was het om een zakje chips of een spekke te schooien. Zo wisten we vlug wie de snoepers waren. Toen ze al ietsje ouder waren durfden ze wel eens een pintje mee smokkelen naar hun kamer. Ja… zei Regine… van wie zien ze dat, denk je… pintjes drinken… ze zullen daar geen kwaad van hebben… ze zullen goed slapen. Op vrijdagavond aten we altijd croque monsieurs op weekend en als er veel over waren zei Regine… Nancy je moet daarmee niet inzitten… we zullen ze morgenavond klaarmaken na de quiz… iemand zal ze wel opeten… onze mannen kunnen nog een fond leggen vooraleer ze aan de pintjes beginnen. Als er nog andere overschotjes waren zei ze, we gaan dat zondagmiddag geven bij de aperitief… de mountainbikers zullen daar zeker mee tevreden zijn na hun fietsritje. Iedereen die hier vandaag aanwezig is en Regine goed kende, zal wel een of andere anekdote over haar weten. Ik ben zeker blij dat ik Regine goed heb mogen kennen… maar jammergenoeg veel te kort. Het allerbelangrijkste voor mij is:
Het is niet meer omdat ik je niet meer kan zien, voelen of horen… Regientje je zit voor altijd in mijn hart.
Je vriendin Nancy.
Next

KSA Watou

Lana Vandenbussche
Het is een speciale dag vandaag, We zijn hier om te herdenken dat je er ooit geweest bent. En je was er, want de lege plaats die je achterliet voelen we nog altijd. Het is soms moeilijk om erover te praten en de juiste woorden te vinden die het gemis beschrijven. Het belangrijkste die we ons kunnen afvragen is hoe het zou zijn moest je hier nog zijn. Je zou een hele goeie leider zijn, iemand die speelt en ravot en waar de leden naar zouden opkijken. Hoe het zou zijn gaan we nooit zeker kunnen weten. We kunnen enkel praten over vroeger en met een glimlach terugkijken. Maar wat we wel zeker weten is dat geen lid zo aanwezig is als een lid dat wordt gemist.
Next

Feestcomité Watou

Katrien Mahieu
Een dierbare verliezen doet altijd pijn, het mag nog zo lang geleden zijn. Verdriet kent geen grenzen, geen leeftijd of taal. Verdriet ervaren we allemaal. Afkomst, leeftijd, rang of stand, we worden allemaal door verdriet overmand. Familielid, kennis, vriend of buur, we zijn er allemaal van overstuur. Ook voor mensen gestorven in oorlog en strijd maken we vandaag ook tijd. Ieder van ons heeft een komen en gaan, het maakt deel uit van ons bestaan. We zoeken troost bij elkaar en zijn ontroerd door elk mooi gebaar. Laat ons daarom onze doden eren en veel uit onze fouten leren. Het leven is te kort voor ruzie en haat. Hou van je medemens, het is niet te laat.
Next

Koor Cum Jubilo & Gregoriaans Festival

Jan Daschot
In 1976 werd onze gregoriaanse schola Cum Jubilo opgericht en in 1981 vond de eerste editie plaats van het Internationaal Festival van het Gregoriaans. In deze periode van meer dan veertig jaar ging er een generatie voorbij en schoof er ook een op. We gedenken alle overleden zangers en vrijwillige medewerkers piëteitsvol met het mooie psalmvers uit de requiemmis “De rechtvaardige zal eeuwig in onze gedachtenis blijven, van het kwade hoeft hij niet te vrezen”.
Next

Forge de Belles Histoires

Marleen Baelde
Verdriet verandert jezelf.
Verdriet doet je anders horen, anders zien,
anders waarnemen, anders voelen.
Verdriet maakt je gevoeliger.
Verdriet verandert je contacten,
je levenszin, je verwachtingen.
Verdriet verandert je interesses.
Verdriet verandert de mensen om je heen.
Verdriet maakt je soms vergeetachtig
maar nooit vergeet je wie eens jouw
leven anders maakte,
hoop en levenslust gaf, een nieuwe kleur.
Verdriet verandert ook zelf.
Zwaar als het kan zijn, loodzwaar,
- bijna niet te verdragen -
kan het anders worden, lichter soms,
maar nooit vergeet je
wie eens jouw leven anders maakte.
Verdriet kun je niet alleen verdragen.
Verdriet kan anders worden
als er mensen mee-dragen,
ruimte en tijd scheppen
om echt nabij te zijn
soms woordeloos
en in een teder gebaar
een nieuwe dageraad doen opgaan.
Next

Bergen

Jan Bulckaen
Rik Lefevere
Jan Despiegelaere
Jan Lernout

Next